Powstał na początku XIX wieku. Początkowo mieścił się w drewnianym budynku przy ulicy Pocztowej, który spłonął w 1845 roku. W 1846 roku rozpoczęto budowę gmachu murowanego na potrzeby szpitala przy ul. Warszawskiej. Budowę zakończono w 1850 roku. Zarząd nad szpitalem pełnił w różnych okresach Magistrat Miasta Międzyrzec albo Gmina Wyznaniowa Żydowska.

W 1929 roku szpital został rozbudowany. Wzniesiono drugie piętro oraz oficynę, urządzono oddział chirurgiczny, a cały obiekt doprowadzono – jak podają ówczesne dokumenty – do poziomu szpitala nowoczesnego. Posiadał on 60 łóżek przeznaczonych dla ogółu ludności. W jego strukturze funkcjonował Oddział Chirurgiczny – 24-łóżkowy, Oddział Chorób Wewnętrznych – 24-łóżkowy, Oddział Położniczy – 8-łóżkowy i oddział izolacyjny – 6-łóżkowy.

Do szpitala przyjmowano na leczenie wszystkich chorych, bez różnicy płci, wyznania i narodowości, z wyjątkiem chorych psychicznie, wenerycznie, zakaźnie i na oczy. Przeciętne dzienne obłożenie szpitala wynosiło 24-26 pacjentów, rocznie wykonywano około 100 operacji chirurgicznych. Leczenie w szpitalu było płatne – dla każdego z oddziałów szpitalnych obowiązywała inna taksa opłat dziennych.

Po drugiej wojnie światowej cały majątek szpitala przejęty został przez Skarb Państwa. Szpital realizował swoje zadania jako szpital miejski.

Od l lipca 1975 roku stał się jednostką organizacyjną Zespołu Opieki Zdrowotnej. Rejon działania szpitala obejmował Miasto Międzyrzec Podlaski, Gminę Drelów, Gminę Międzyrzec Podlaski, Gminę Kąkolewnica – rejon zamieszkały przez ponad 40 tys. mieszkańców.

Wielkość zapotrzebowania na szpitalne świadczenia zdrowotne wymagała powiększenia bazy, rozbudowy dostosowania szpitala do zmieniających się wymogów i standardów medycznych. Aby sprostać tym oczekiwaniom, od początku lat dziewięćdziesiątych prowadzono intensywną i gruntowną modernizację i rozbudowę bazy szpitalnej.

W 1993 r. oddano do użytku nowo wybudowany pawilon ginekologiczno-położniczy na 31 łóżek, a następnie zmodernizowano i wyremontowano główny budynek szpitalny, mieszczący obecnie oddziały wewnętrzny i dziecięcy. Wybudowano też całą infrastrukturę techniczną, której dotychczas szpital nie posiadał, tj. kolektory sanitarne z odprowadzeniem ścieków do oczyszczalni miejskiej, sieć wodną z dwustronnym zasilaniem z ujęcia miejskiego, własną stację transformatorową z niezależnym dwustronnym zasilaniem szpitala w energię elektryczną, centralną sieć gazów medycznych, sieć grzewczą z podłączeniem miejskiej magistrali ciepłowniczej, którą zrealizowano przy wsparciu Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska.

W 1995 r. rozpoczęto budowę bloku operacyjno-diagnostycznego. Oddano go do użytku w 2001 r. Umieszczono tam trakt operacyjny, centralną sterylizację, centralne laboratorium, izbę przyjęć, pracownie diagnostyki radiologicznej, ultrasonograficznej, bakteriologicznej oraz zakład rehabilitacji. Oddanie do użytku tej inwestycji wpłynęło w znaczący sposób na funkcjonalność całego kompleksu szpitalnego. Rozwiązano wiele istotnych problemów związanych z diagnostyką i leczeniem oraz sprawnością organizacyjną Szpitala.